Υπάρχω άρα σκέφτομαι, αισθάνομαι και πράττω. Αυτό έγραψε κάποτε ο Κορτέσιος, και η αλήθεια είναι ότι αποτελεί ένα μεγάλο αξίωμα… μοιάζει σαν ένα αξίωμα γεωμετρίας (εάν δεν το βιώσεις ποτέ, είναι σαν να τελείωσες έναν κύκλο μαθημάτων γεωμετρίας, δίχως να γνωρίζεις το πρώτο αξίωμα). Είναι σαν να μπαίνω στον δικό μου Κήπο της Εδέμ , όπου εκεί δεν υπάρχει καλό και κακό ούτε και άλλες ανθρώπινες έννοιες. Είναι σαν να έχει κάποιος το γοβάκι της Σταχτοπούτας και να ψάχνει σε όλο τον κόσμο, να βρει το πόδι που του πηγαίνει και ξαφνικά να συνειδητοποιεί ότι, μόνο το δικό του πόδι ταιριάζει. Πρόκειται για την πραγματικότητα μες την ετυμολογική έρευνα , δηλαδή το ίδιο πράγμα. Είναι σαν την υδρόγειο, πριν σχηματιστούν πάνω της τα βουνά, οι ήπειροι και οι ωκεανοί. Είναι, σαν ένα παιδί, που βρίσκει στο συντακτικό το υποκείμενο του ρήματος σε μια πρόταση, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση το υποκείμενο είναι ο χρόνος της ίδιας της ζωής του!