Είμαστε περισσότεροι ευαίσθητοι στην απώλεια, παρά στο κέρδος. Επίσης, οι λόγοι που μπορούν να μας κάνουν δυστυχισμένους είναι περισσότεροι, απ’ αυτούς που μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους. Ειδικότερα η τελευταία διαπίστωση, ίσχυε στο “ένδοξ﨔 παρελθόν μας. Ένα ανόητο λάθος, κι έχανες τη ζωή σου. Ένα τίποτα, και μπορούσε να σε σβήσει από το χάρτη, να σε βγάλει εκτός μάχης, ένας τραυματισμός στο κυνήγι, μια τενοντίτιδα σήμαινε αποκλεισμό από την ομάδα. Τα αφηρημένα άτομα ή όσα άτομα έβαζαν τον εαυτό τους σε μεγάλο κίνδυνο, κινδύνευαν να φύγουν από τη ζωή, πριν ακόμη διαιωνίσουν τα γονίδιά τους. Αισθανόμαστε πιο έντονα συναισθήματα εάν χάσουμε 100 ευρώ, παρά από όταν κερδίσουμε 100 ευρώ. Η απώλεια λοιπόν, έχει διπλάσιο συναισθηματικό αντίκτυπο από το κέρδος. Πρόκειται για τη λεγόμενη αποστροφή προς την απώλεια.
Ένας εργοδότης παραπονιέται, για την αδυναμία ανάληψης ρίσκου εκ μέρους του προσωπικού του ή για την ανάληψη αποφάσεων, όταν και εφόσον θα υπήρχε η δυνατότητα. Πώς να γίνει όμως αυτό, όταν ναι μεν από τη μία θα έχουν ένα πολύ καλό πριμ, από την άλλη όμως ελοχεύει η πιθανότητα της απόλυσης;;
Η αλήθεια είναι ότι, το κακό έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο από το καλό. Στο δρόμο, ένα εχθρικό πρόσωπο μας εντυπωσιάζει περισσότερο, από ένα καλοσυνάτο. Κρατάμε περισσότερο καιρό στην μνήμη μας μια κακή συμπεριφορά, παρά μια καλή….τι γίνεται λοιπόν όταν πρόκειται, για τη δική μας συμπεριφορά;;