… “λόγω της ημέρας Αντωνάκη μου”…χαρακτηριστική φράση, σε μια από τις αξέχαστες παλιές ελληνικές ταινίες “η δε γυνί να φοβήται τον άντρα”!!!
Τόσα χρόνια πέρασαν κι όσα ακόμη κι αν περάσουν, ένα ερώτημα υπάρχει ανάμεσα σε δύο λέξεις: θέληση ή επιθυμία, επιθυμία ή θέληση; Σε μια διάθεση φιλοσοφικής προσέγγισης, θα πρότεινα αυτές οι δύο λέξεις, να ληφθούν ως αντίθετοι πόλοι. Ξεκινάμε λοιπόν, λέγοντας ότι η θέληση απαιτεί αυτοσυνειδησία, ενώ η επιθυμία όχι. Η θέληση υπονοεί επιλογή ανάμεσα σε δύο, η επιθυμία όχι. Η επιθυμία δίνει στη θέληση τη ζεστασιά, το περιεχόμενο, τη φρεσκάδα και τον πλούτο. Η θέληση δίνει στην επιθυμία, προσανατολισμό και ωριμότητα. Η θέληση προστατεύει την επιθυμία, της δίνει τη δυνατότητα να συνεχίσει, χωρίς να διατρέχει μεγάλους κινδύνους. Χωρίς όμως την επιθυμία, η θέληση χάνει το οξυγόνο της, τη βιωσιμότητά της και οδηγείται στο να χαθεί ολοκληρωτικά… Αν έχω θέληση μόνο, δίχως επιθυμία, φαντάζω στεγνός και νεοπουριτανός άνθρωπος. Αν πάλι έχω επιθυμία δίχως θέληση, φαντάζω κατευθυνόμενο , παιδαριώδες και ανελεύθερο άτομο, το οποίο σαν ενήλικας (για πάντα παιδί) που είναι, μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε άνθρωπο ρομπότ…και του χρόνου!!!