Ενώ κατανοούμε πλήρως την έννοια της γραμμικής αύξησης, δυσκολευόμαστε πολύ να κατανοήσουμε την έννοια της εκθετικής αύξησης.Η εξέλιξη δεν μας έχει προετοιμάσει, για κάτι τέτοιο. Οι εμπειρίες των προγόνων μας, ήταν κυρίως γραμμικού τύπου. Όποιος αφιέρωνε διπλάσιο χρόνο στη συλλογή καρπών, μάζευε διπλάσιους καρπούς, σε σχέση με τους άλλους, που αφιέρωναν λιγότερο χρόνο.
Ας παραθέσουμε ένα αρχαίο πέρσικο παραμύθι. Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας έξυπνος αυλικός και πρόσφερε στο βασιλιά μια σκακιέρα. Ο βασιλιάς του είπε: “πες μου πώς μπορώ να σε ευχαριστήσω”. Ο αυλικός απάντησε ότι ήθελε από τον βασιλιά να βάλει ρύζι στη σκακιέρα…”βάλτε ένα σπυρί ρύζι στο πρώτο τετράγωνο και σε κάθε επόμενο, βάλτε το διπλάσιο του προηγούμενου… δηλαδή δυο σπυριά ρύζι στο δεύτερο τετράγωνο, τέσσερα στο τρίτο κ.ο.κ.” .Ο βασιλιάς ξαφνιάστηκε από την τόσο ταπεινή επιθυμία του αυλικού…. πού να φανταζόταν ότι δεν θα έφτανε όλη η καλλιέργεια του ρυζιού, για να καλύψει την επιθυμία του αυλικού! Ενώπιον μιας ποσοστιαίας αύξησης, δεν είναι καλή σύμβουλος η διαίσθηση, αλλά η αποδοχή της πραγματικότητας. Καλός βοηθός είναι το κομπιουτεράκι ή ο συλλογισμός του, πόσος χρόνος χρειάζεται για να διπλασιαστεί ένας δεδομένος αριθμός!